Voor velen van ons is het heel normaal geworden om je (privé) leven met de wereld te delen. De tv heeft plaatst gemaakt voor YouTube en heeft eigenlijk iedereen een real life soap op Insta stories. Sommige mensen verdienen er zelfs bakken met geld mee. Zou dat het zijn? Of is het de aandacht? Nu ga ik natuurlijk geen moraal riddertje spelen want ook ik ben er debet aan. Ik deel graag mijn tripjes (onder het mom van showing you the world) met mijn ‘online vrienden’ en maak er graag werk van. Mijn telefoon puilt dan ook uit van de bewerkings apps. Al heb ik wel zo mijn grenzen en zou ik bijvoorbeeld nooit mijn 3 minuten oude baby online zetten (hypothetically speaking). Ook thuis filmen is off limits en mijn love life houd ik ook lekker voor mezelf. Zeker wanneer ik in gezelschap ben maak ik wel filmpjes of foto’s maar bewerk ik die pas later (want dat duurt bij mij best lang). Niets zo irritant als iemand die aan tafel alleen maar aandacht heeft voor de telefoon. Toen ik in februari bij Sketch in Londen was zag ik pas hoe irritant het eigenlijk was. Een meisje zat met haar moeder een tafeltje naast ons en die arme mevrouw heeft 2 en een half uur lang alleen maar (waarschijnlijk Instagram) foto’s van haar dochter moeten maken. Of ze van de afternoon tea genoten hadden? Geen idee eigenlijk. Toen ik de post van Londen deelde op mijn Facebook page kreeg ik van collega (en fellow vintage lover) Dennis de tip om een keer naar restaurant Carthage Must be Destroyed in Brooklyn te gaan. Want: alles in het interieur is namelijk ook roze (love). Er was alleen één addertje. Je mag er geen foto’s maken… Verfrissend? Of toch irritant? Of het gelukt is om na mijn afgelopen trip naar NY deze plek niet met de wereld te delen? Kijk snel verder.
Tijdens mijn afgelopen trip naar New York had ik eindelijk een Insta meet met collega Marleen. Iedere keer als ik in New York was, was zij weer aan het vliegen en kwam het er steeds niet van. Marleen wordt binnenkort een echte New Yorkse en was daar nu van alles aan het regelen. Na een koffietje bij Two Hands en wat hotspots te hebben besproken, besloten we om verder te koffie leuten in Brooklyn, het nieuwe Manhattan. Ik vertelde haar over Carthage en omdat zij er al een keer geweest was, kon zij mij daar makkelijk de weg wijzen (ik had het zelf nooit gevonden #doolhof #geenstraatnamen #maarwelmooiestreetart).
Gevonden! De roze deur verraadde dat we op plaats van bestemming waren aangekomen.
Zoals je ziet val ik gelijk door de mand en het is mij dus niet gelukt om mij in te houden. Weliswaar heel stiekem, met iPhone, wat foto’s gemaakt #gajeschamen #butitspink.
Het interieur is niet helemaal roze, wel heel veel roze accenten en het rauwe van het oude pakhuis samen met that pink stuff geeft een leuk contrast. En, niet geheel onbelangrijk, het eten was fantastisch en de porties gigantisch #doggybagplease.
De borden komen net als de eigenaren uit Australië (yes, I checked out the plates ☺).
Het huidige (roze) menu. Voorheen kreeg je een apart vel erbij waar de huisregels omschreven werden:
- geen foto’s
- geen video’s
- complete photo shoots
- geen flits gebruiken
- zeker niet excessief foto’s maken
- geen foto’s van de keuken
- of interieur
- de gangpaden niet versperren
Maar die lijst heb ik obviously niet gekregen. Je mag wel wat foto’s maken maar dan in je ‘personal space’ en je dient de privacy van anderen respecteren (en geen displays verplaatsen, de rekening delen of onderhandelen over menu items..?). Na de lunch hebben we nog even staan praten met de eigenaren (die overigens super aardig waren).
Zodat ze niet all over the place gaan rennen is er voor de mini mensjes onder ons een speciale kiddy corner geregeld.
Bottom line in dit alles: sharing is fine oversharing not so much. Moderation is key en hoewel het leuk is om (sommige) mooie dingen in je leven met anderen te delen is het echt niet erg om af te toe een break te nemen. Go M.I.A. (missing in action) om even op te laden, geniet van goed gezelschap en laat die telefoon lekker in je tas. Behalve wanneer je in een all pink restaurant bent natuurlijk, that’s your free- pass ?.
Carthage Must be Destroyed, 222 Bogart street Brooklyn, NY
xx Mishanou
