De mensen uit mijn inner circle weten het maar al te goed. Ik heb een slight obsessive personality. Als ik iets wil hebben dan beweeg ik hemel en aarde om het te krijgen, vraag er speciaal een vlucht voor aan om het te gaan halen, rij gerust langs 16 vestigingen van een winkel of, mocht ik het nergens kunnen vinden, laat ik het wel maken. Ach, zolang er geen dieren- en mensenlevens worden opgeofferd, normen en waarden worden overschreden houd ik het maar op een bepaalde ‘vastberadenheid’. Deze obsessiveness of vastberadenheid dus, beperkt zich niet alleen tot het vinden van het perfecte jasje of tasje maar is in meerdere gebieden van mijn leven terug te vinden. Zo ook in mijn leven op de sportschool. Regelmatig ga ik inwendig wedstrijdjes aan met mijn mede sportgenoten (lees: niet eerder de loopband af dan je buurman of vrouw al moet je door totdat je erbij neervalt). Of: ‘oh, dat kippetje deadlift 30 kilo? Dan doe ik er 40!’ Dat ik daarna minimaal zes dagen niet kan zitten ziet ze toch niet. Met sporten zoek ik graag de grens op. Waarom ‘gewoon’ fitnessen wanneer je ook kunt ‘cross fitten’, ‘boot campen’ of ‘obstacle runnen’. En waarom een doorsnee springtouw wanneer je er ook een kunt gebruiken met gewicht in het handvat? En waarom relaxte pingel-plangel yoga wanneer je ook yoga kunt beoefenen in een zaal van 40 graden? Over deze bijna dood ervaring ofwel Bikram yoga ga ik je nu vertellen. Namaste.
Op het gebied van yoga ben ik zeker geen newbie. Hatha yoga, power yoga, Chinese Qigong yoga, ik heb al van alles geprobeerd. De afwisseling tussen fitness en yoga werkt voor mij super! Fitness maakt je lichamelijk sterk en yoga maakt je mind rustig (en zorgt ervoor dat je geen passagiers aanvliegt) maakt je spieren juist langer en je wordt ook nog eens knetter-lenig! Maar goed, het moet natuurlijk weer wat hysterischer dus weer het tijd om eens een andere vorm van yoga te gaan ontdekken.
Zo’n twee jaar geleden heb ik voor het eerst kennisgemaakt met Bikram (of hot) yoga. Tijdens een layover in Singapore ben ik eens een les gaan volgen. Ik ken daar toch niemand dus geen awkward halfnaakte ontmoetingen met bekenden. Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten maar ik wist in ieder geval dat het ging om 26 yoga poses, binnen 90 minuten in een zaal van 40 graden celsius. Kom maar op.
Gewapend in een hotpants, een soort sport bh slash crop top en een liter water was ik helemaal klaar om deze Bikram uitdaging (vooral met mijzelf) aan te gaan. Echter toen ik de zaal binnenkwam voelde ik mij slightly underdressed want de rest van de zaal zag er nogal ‘Amish’ uit. Lange broeken en dito t-shirts..okay.. Later begreep ik wel waarom want bij sommige poses is een wardrobe malfunction zo gebeurt. Maar goed, terug naar de les. De zaal voelde aangenaam warm aan, het rook er naar lavendel en er hing een fijne, serene vibe. Sommige mensen waren zich aan het oprekken en anderen lagen in Savasana (de ‘lijkhouding’ mijn favoriet, zie nummer 14 hierboven) te ontspannen. De niet onaantrekkelijke Ozzie leraar met ontbloot bovenlijf kwam binnen en de les kon beginnen.
Bikram is een combinatie van ademhalings-, kracht- en lenigheid oefeningen. Door de warmte zou je minder snel last hebben van blessures en zou je makkelijker de enigszins acrobatische poses kunnen uitoefenen. Toch is niet iedereen fan van deze vorm van yoga. Je moet lichamelijk in goede conditie zijn want het zal niet de eerste keer zijn dat er iemand bezwijkt door de warmte of een tekort aan vocht.
Tijdens mijn eerste les dacht ik na tien minuten al: OMG! I’m gonna die in Singapore! Wat was dit heftig! De poses volgden zich in rap tempo op. Wauw, nu al duizelig en we moeten nog meer een uur! Waar is dit ook alweer goed voor? Het zweet droop al van mij af en ik dacht dat ik mijn ledematen ging breken. Je linkervoet op je rechterbovenbeen en dan door je knie zakken terwijl je op je tenen staat?! Hoe.dan?? Maar, toen kwam mijn vastberadenheid wel weer van pas, want we geven natuurlijk niet op! En die chick naast mij was ook voor het eerst dus er was weer een inwendig wedstrijdje aan de gang. De les had ik overleefd en er volgde nog een aantal lessen tijdens de tripjes naar Singapore.
Vorige maand was ik na twee jaar eindelijk weer eens terug in Singapore. Mijn moeder was toen gezellig mee dus wilden we het maximale uit de reis halen. Geen tijd voor Bikram dus. Maar vorige week was ik er weer en toen was het echt tijd voor een lesje. Heel stom maar ik was behoorlijk zenuwachtig. Nu wist ik natuurlijk wat mij te wachten stond. Near death.. Ik had een lange top aan en dito broek en wat denk je? I was very OVERdressed! Want de rest van de zaal was nu gehuld in niemendalletjes en nu leek ik ‘Amish’. Oh well. Ondanks mijn occasional yoga lesje was ik toch behoorlijk stijf en vond ik bepaalde poses lastig. Maar na afloop voelde ik mij als herboren. Alsof er een afwasborstel door je hele lichaam was gegaan.
Ondanks het heerlijke gevoel na afloop van de les weet ik niet of ik weer aan de Bikram ga. Ik zal jullie die ‘after’ foto besparen maar mijn hoofd was paars, mijn ogen rood doorlopen en ik was heel licht in mijn hoofd. Misschien komt het doordat ik heel lang geen les heb gehad of misschien is deze vorm van yoga toch te heftig. Voorlopig houd ik het toch maar even op pingel-plangel yoga en deadlift wedstrijdjes met sportschool kippetjes.
xx Mishanou
Heel herkenbaar dit, vooral dat van die 16 vestigingen of een vlucht aan vragen om iets te gaan halen..?
‘Ach, zolang er dieren- en mensenlevens worden opgeofferd, normen en waarden worden overschreden houd ik het maar op een bepaalde ‘vastberadenheid’
Je bedoelt zolang er geen dieren- en mensenlevens worden opgeofferd hoop ik? Of begrijp ik de context verkeerd met mijn jetlag brein?
Ellen! Oh my gosh! Natuurlijk moest er ‘geen’ tussen! Lag dus niet aan jouw maar aan mijn jetlag/bikram brain! Aangepast! Thanks! xx