THE CHANEL EXPERIENCE

Zo ongeveer drie en een half jaar geleden werd ik de trotse bezitter van een van de meest gewilde en iconische tassen ever. De legendarische flap bag van Chanel. Maar voordat het zover was werd ik eerst op een wachtlijst geplaatst, had ik slapeloze nachten (stel dat ze nou bellen en ik ben aan het vliegen?) en was ik was ik wel 86 keer per dag mijn voicemail aan het checken of ze gebeld hadden. En spreekt Chanel eigenlijk wel voicemails in? Enfin, toen het moment eindelijk daar was, het moment dat ik mijn zo gewilde ‘baby’ op wilde gaan halen ging er iets mis. Ik kon haar zelf niet ophalen (dat heeft mijn bestie gedaan) en miste zo mijn ‘Chanel moment’. Klinkt mysterieus no? Maar dat is zo’n lang verhaal dat ik daar een aparte blog over ga maken (soon on le blog). Anyways, de tijd was sowieso aangebroken om te down sizen, (remember, mijn blog over Amsterdam en met je Chanel tas op de fiets?) Al sinds een tijd had ik een klein zusje voor mijn Chanelle kind op de never ending wish list staan. Om het gemiste moment te revancheren (en omdat je daar gewoon meerdere boutiques hebt, dus meer opties) koos ik ervoor om naar Chanel in Parijs te gaan. Als je het doet, doe het dan goed dus wilde ik mijn eerste Chanel moment beleven in de eerste Chanel boutique, die op 31 Rue Cambon. Hoe het moment was (en wat er nou eindelijk in dat witte doosje zit) lees en zie je hieronder. On y va!
rue-cambon

Het lunchpakket (drop en Snickers) was gemaakt, ‘Chanel moment’ outfitje ingepakt, eerste Chanelle kind mee (je gaat natuurlijk niet in je kloffie naar Chanel) en off to Paris. Na een aantal uurtjes in de auto, (en nog wat uurtjes op de Périphérique…) veilig aangekomen in de lichtstad kon ik rijden in Parijs kan ook weer van m’n lijstje schrappen). No time to waste en na een snelle douche was de volgende bestemming le boutique. Een andere reden waarom ik persé naar de boutique aan de Rue Cambon wilde gaan is omdat Mme. Gabrielle ‘Coco‘ Chanel daar haar appartement had (als je geluk hebt mag je daar op uitnodiging haar woning bekijken). Detail: haar appartement had alleen geen slaapkamer want ze sliep namelijk altijd in het Ritz Carlton niet ver daar vandaan.

In een portiekje vlakbij de boutique gingen de stilletto’s aan (want, nee ik loop niet zoals Victoria Beckham de hele dag op hakken) en was ik klaar voor ‘le moment’. Eenmaal binnen dacht ik, ‘djeez, lijkt wel De Drie Dwaze Dagen zo druk’. Bij Chanel hebben ze duidelijk geen last van de crisis dus. Precies wetende wat ik wil liep ik recht om mijn doel af (lees: een sales associate) die mijn baby aan mij kon laten zien. Ik zag dat de beveiligers onrustig werden, druk in hun oortjes aan het praten waren want wat bleek: er was dus een rij om geholpen te worden(!). En die was ik dus blijkbaar aan het skippen. De zeer vriendelijke associate verzocht mij om in de rij te gaan staan (hoe chic, haha!) en vroeg alvast of ik iets wilde drinken. Ik dacht ‘champagne’ maar bleef verstandig en hield het maar op een glas Evian (ik ben na één glas ‘champers’ namelijk al dronken..cheap date;-) Ik raakte (natuurlijk Mishanou praat graag) in gesprek met een meneer voor mij (uit LA) en vroeg naar de reden van zijn komst. Of eigenlijk, welke tas (of wellicht kledingstuk) het ging worden en voor wie. Hij stond in de rij voor zijn vrouw die als een malle door de boutique aan het rennen was en eigenlijk nog geen idee had wat ze wilde. Voor hem stond weer een jongen uit Brazilië die op vakantie was in Parijs en voor de vrouw van een vriend een tas ging kopen…de lieverd. Na een paar minuten was het zover en kon ik terecht bij medewerker Anne Sophie, een knappe en aardige Française met Aziatische roots, die op mij stond te wachten met een glas Evian.

Mijn tas was gelukkig op voorraad maar om mijn verblijf in de boutique te verlengen vroeg ik of ik toch nog wat andere exemplaren mocht zien. Na een tijdje was de keuze definitief gemaakt en ging ik afrekenen terwijl mijn nieuwste aanwinst werd ingepakt. Terwijl Anne Sophie het witte tasje overhandigde (het filiaal aan Rue Cambon is trouwens de enige boutique waar je een witte tas met in zwarte letters de straatnaam erop krijgt, bij alle andere filialen krijg je een zwarte tas met alleen ‘Chanel’ in het wit) vroeg ze nog of ‘ik misschien nog even een foto wilde maken bij de entree van Coco’s appartement’. Hier werden vroeger ook weleens modeshows gehouden en dan zat zij op de vijfde trede van boven (5 was haar lucky number) om de modellen en de reacties van de gasten te zien. Door de strategisch geplaatste spiegels was ze niet te zien. Natuurlijk wilde ik dat! En zo werd mijn Chanel moment officieel vastgelegd bij de entree van Coco’s appartement!

maison-de-chanel

‘This is the moment’ (René Froger voice).

 

chanel-leopard

Paparazzi shot.

chanel-unboxed

Unboxed!

Het nieuwste lid van de familie. Een rode WOC oftewel wallet on chain in lamsleer met zilveren details. Welcome babe!

boho-chanel

 

‘We’ll always have Paris’

 

xx Mishanou

6 Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *